IRC, nazwa pochodzi z języka angielskiego – Internet Relay Chat, jest to zapomniana już forma rozmów poprzez kanały komunikacyjne. Opiera się na połączeniu na stałe kilku serwerów oraz programów-klientów, które działają na indywidualnych komputerach. Komunikaty pojawiają się na ekranie w momencie wysłania, najnowsze znajdują się na dole okna. Użytkownicy IRC zamiast imion i nazwisk stosują pseudonimy sieciowe, popularnie zwane nickami. Można rozpocząć korzystanie z IRC po pobraniu z sieci programu-klienta dla odpowiedniego systemu operacyjnego. Konieczne jest skonfigurowanie oprogramowania, w tym celu należy podać najbliższy adres serwera IRC z sieci oraz swój nick. Dostępne są również bramki IRC, z których korzysta się przez strony WWW. W tym wypadku nie ma potrzeby instalowania dodatkowego oprogramowania, ale ilość funkcji jest znacznie ograniczona. Tworzenie kanałów oraz rozmawianie to tylko część opcji, jakie występują w IRC. Protokół ten pozwala również na przesyłanie plików do innych użytkowników. Twórca danego kanału jest automatycznie jego operatorem (zapis skrótowy to op), a tym samym posiada uprawnienia do zamykania ust, czyli blokowania możliwości wysyłania komunikatów oraz wyrzucania (kick) i blokowania dostępu (ban) określonym użytkownikom. Operator ma też możliwość nadania takiego samego statusu innym osobom. Protokół IRC powstał w 1988 roku, jego pomysłodawcą był Fin Jarkko Oikarinen. Pomysł Oikarinena rozwinęli studenci Uniwersytetu Oulu, tworząc pierwszą sieć IRC. W Polsce pierwsze sieci działały w oparciu o EFnet. W wyniku podziału tej sieci na EFnet i IRCnet, zaczęto korzystać z IRCnet. Pierwszy serwer w Polsce założył w 1993 roku Grzegorz Aksamit na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Aktualnie w oparciu o tę sieć pracują serwery z Krakowa i Lublina. Natomiast z IRC w sieci EFnet, najczęściej korzystają studenci, mieszkający za granicą (USA, Australia). Działa również polska, publiczna sieć IRC, skupiająca około 900 użytkowników, jest to PolNet.